Κάποιοι δεν έχουν καν καταλάβει ότι τα πράγματα στην Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά, σε όλη την Ανανεωτική Αριστερά, την εντός, την εκτός, την Διεθνή, τη μη Κομμουνιστική Αριστερά, είναι εξαιρετικά δυσχερή. Δεν είναι καν στο σημείο που έφυγε και δε μας είπε τίποτα ο Αλέξης, δεν είναι εκεί είπε το “παρών” από το μηδέν ο Στέφανος, εκεί που Έφη, Χαρίτσης και άλλοι είπαν πάμε να ξανακάνουμε το κίνημα, αλλά πάτωσαν, όχι στη διάσπαση, αλλά στην και κινηματική αναμέτρηση των εκλογών. Όλοι οι πρωταγωνιστές και όλα τα μέτωπα είναι σε χειρότερη θέση σήμερα ένα χρόνο μετά. Ενώ ο απέναντι κονίζει νύχια και δόντια για να ξεσκίζει ζωές. Και ξέρετε ποιοι είναι σε ακόμα χειρότερη θέση απ’ ο,τι πριν 1 χρόνο; Τα παιδιά μας, το αύριο, με ευθύνη και δική μας αλλά κυρίως εκείνων που πρωτοφωνάζουν για να κάνουν μόνο σαματά στα social.
Λοιπόν, ωριμάσαμε τουλάχιστον ένα χρόνο μετά να αφήσουμε τα ξεφωνητά, τα μαλιοτραβήματα, το δημόσιο ξεκατίνιασμα; Όσοι μπορούν ας συμβάλλουν με τη σκέψη, τη λογική ή και τη σιωπή, την ψυχραιμία. Ούτε ο Πολάκης χρειάζεται να τα χώνει στην άλλη αριστερά που διαφωνεί μαζί του, Ούτε η Γεροβασίλη, ούτε ο Τζανακόπουλος. Αν δεν έχουν τι να πουν να σιωπήσουν, δε χρειάζεται να βριζουν (και γι αυτούς της καθημερινότητάς μας ο ψογος)
ΟΙ άλλοι έχουν κερκιδες να ξεχέζονται στα γήπεδα για τις ομάδες. Όχι για την Αριστερά.
Candiot
